Budzieszyn
Sanktuarium Matki Bożej

Wg legendy w tym miejscu, podczas jednej z wypraw wojennych przeciwko napadającym w XII w. na lokalną ludność Jadźwingom, stał ołtarz polowy z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Z tego to obrazu pewnej nocy zaczął bić nadzwyczajny blask, który pobudził śpiących rycerzy i ostrzegł przed skrytym atakiem Jadźwingów. To wydarzenie dało początek kultowi obrazu, a miejsce zaczęto nazywać najpierw „Zbuszisyn” (zbudzić synów), a następnie „Budzisin” i Budzieszyn. W 1485 r. dla słynącego łaskami obrazu wzniesiono kościół, a Michał Goliginowicz, właściciel Mokobodów (do 1487), utworzył tu parafię, którą w 1646 r. połączono z sąsiednią w Mokobodach. W pobliżu budzieszyńskiego kościoła wytrysnęło źródełko, którego woda leczy różne choroby, zwłaszcza oczu. Potwierdzają to liczne świadectwa i wota. Wyrazem rosnącego kultu obrazu było ozdobienie go w roku 1737 sukienką haftowaną, a następnie, 50 lat później, sukienką srebrną wykonaną z przetopionych wotów. Po 1863 r., w ramach represji popowstaniowych, kościół rozebrano, a cudowny obraz przeniesiono do Mokobodów. W 1874 roku Naczelnik Powiatu Siedleckiego płk Kaliński, prawosławny Rosjanin, przemywając oczy wodą ze źródełka, doznał uzdrowienia i w podzięce wystarał się o zezwolenie na budowę kaplicy. Wzniósł ją Jan Popowski, mieszczanin mokobodzki, umieszczając w ołtarzu kopię cudownego obrazu. W 1947 roku przy źródełku z kamieni polnych wybudowano grotę na wzór tej w Lourdes. W latach osiemdziesiątych XX w. wzniesiono nowy kościół i wykonano kalwarię służącą licznie przybywającym pielgrzymom, których szczególnie wielkie rzesze gromadzą się w Budzieszynie 6 sierpnia na święto Przemienienia Pańskiego.