Sokole Oko
Kółko i krzyżyk (Filtry)

Ochota pojawia się w XVIII w. jako nazwa wsi leżącej w granicach gminy Czyste i należącej do parafii Wielka Wola. W 1845 r., wraz z ukończeniem budowy linii kolejowej łączącej Warszawę ze Skierniewicami, Ochota została oddzielona od Czystego. W połowie XIX w. istniała już kolonia Ochota, z karczmą o tej samej nazwie, 3 kuźniami, 2 cegielniami i licznymi gliniankami przy miejskich rogatkach. Jako, że okoliczny teren stanowił najwyżej położone miejsce w Warszawie, wybrano go na lokalizację centralnego elementu nowopowstającego systemu wodociągów miejskich – zespołu filtrów. Wzniesiono go w latach 1883-1886 z inicjatywy prezydenta miasta, nomen omen rosyjskiego generała, Sokratesa Starynkiewicza wg projektu Williama Lindleya i jego syna Williama Heerleina Lindleya. Kolejnym ważnym krokiem w rozwoju Ochoty stała się rozpoczęta w 1909 r. budowa kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP oraz wytyczenie w 1923 r., przy zbiegu ulic Filtrowej i Grójeckiej placu Gabriela Narutowicza. Targowisko przed kościołem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny stało się centralnym punktem dzielnicy i bardzo ważnym miejscem na mapie Warszawy. Równolegle, jeszcze przed 1914 r., zużytym piaskiem filtracyjnym (pochodzącym z Centralnej Stacji Filtrów) zaczęto zasypywać glinianki. Wkrótce po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, na tak pozyskanych terenach ruszyła budowa mieszkań spółdzielczych – powstały Kolonie Lubeckiego i Staszica. Zabudowę zyskał także Plac Narutowicza, który stał się centralnym elementem nowoczesnej, włączonej w 1916 r. w obręb Warszawy, dzielnicy.

Mapa składa się z siedmiu wycinków. Wszystkie wycinki są w tej samej skali. Wycinki „O” są zorientowane do północy, a „X” zostały obrócone o różne kąty. Każdy wycinek ma część wspólną z co najmniej jeszcze jednym wycinkiem. Schemat mapy: O-X-X-O-X-X-O