Warszawa – Stare Miasto
Sgraffito o graffi di Varsavia in gesso

Sgraffito to jedna z technik dekoracyjnych malarstwa ściennego, polegająca na pokryciu muru kilkoma warstwami tynku o odmiennych barwach i na częściowym zeskrobaniu warstw górnych za pomocą ostrych narzędzi. W ten sposób, w wydrapanych partiach, odsłania się kolor warstwy dolnej i powstaje dwu- lub kilkubarwna kompozycja. Technika ta znana była już w starożytności, lecz upowszechniła się dopiero w renesansie, jako forma zdobienia elewacji budynków mieszkalnych. Warszawskie Stare i Nowe Miasto, jako zespół, było ozdabiane sgraffito dwukrotnie. Po raz pierwszy, w roku 1928 dla uczczenia 10. rocznicy odzyskania niepodległości. Drugi raz ozdobne elewacje pojawiły się w roku 1953 przy okazji odbudowy zniszczonych w czasie działań wojennych staromiejskich kamienic.

Inspiracją do powstania trasy było opracowanie Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków „Kolorowa Starówka” Urszuli Zielińskiej-Meissner

Przebycie trasy umożliwia zdobycie odznaki „Szlakiem Zabytków Światowego Dziedzictwa UNESCO w Polsce“ w stopniu popularnym. Regulamin odznaki dostępny jest pod adresem: om.pttk.pl/o-oddziale/odznaki/