Opracowanie trasy :
Długość trasy :
Do odwiedzenia :
Uwagi :
Pierwsze próby powołania uczelni technicznej w Warszawie podejmował już w I połowie XIX wieku Stanisław Staszic. Udało się je częściowo zrealizować, gdy w 1826 roku uruchomiono Szkołę Przygotowawczą z siedzibą w Pałacu Kazimierzowskim na terenie Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Jednak wraz z nim szkoła zniknęła w 1831 roku po upadku powstania listopadowego. Choć druga rewolucja przemysłowa już dawno stała się faktem, Warszawa aż do 1898 roku nie posiadała wyższej uczelni technicznej. Zaczęło się to zmieniać dopiero w 1897 roku, gdy Sekcja Techniczna Warszawskiego Oddziału Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu podjęła uchwałę o utworzeniu na terenie zaboru rosyjskiego wyższej uczelni technicznej. Powstanie nowej szkoły popierał car Rosji, który widział w niej możliwość lepszej rusyfikacji młodzieży. Dlatego też już 8 czerwca 1898 roku ruszył Warszawski Instytut Politechniczny imienia Mikołaja II. Członek komisji powołującej uczelnię, Jan Bloch, przekazał na rzecz Politechniki zabudowania przy współczesnym placu Politechniki. W 1905 roku, z powodu fali strajków, Instytut zamknięto na cztery lata. Postulaty sprzed wojny zrealizowano dopiero po jej wybuchu, w 1915 roku, w listopadzie inaugurowano nauczanie w języku polskim. Jednocześnie uczelnia przyjęła nazwę Politechnika, której pierwszym rektorem został Zygmunt Straszewicz. Uczelnia pracowała nieprzerwanie, nie zamykając działalności nawet na czas II wojny światowej, kiedy to prowadziła w podziemiu nauczanie i badania dla Armii Krajowej. Padła jednak wraz z powstaniem warszawskim, a jej wszystkie budynki zostały zrównane z ziemią. Po wojnie rozpoczęto odbudowę zabudowań szkoły i jej zasobów. Jeszcze w 1945 r. uruchomiono wszystkie działające przed wojną wydziały, Od tego czasu uczelnia wciąż powiększa zakres badań i liczbę wydziałów, w których kształci się dziś ponad 30 tysięcy studentów na 19 wydziałach i jednym kolegium.
źródło tekstu: wikia.org
