Opracowanie trasy :
Długość trasy :
Do odwiedzenia :
Uwagi :
Istnienie osady Sielce (albo Siedlce) poświadczone jest już w 1412 roku, kiedy to książę Janusz I Starszy przekazał okoliczne dobra dziekanowi kapituły kolegiackiej św. Jana – była to wówczas niewielka osada, której areał w 1528 roku wynosił 5 łanów, co wskazuje, że najprawdopodobniej stanowiła ona całość z pobliskim Czerniakowem. Znajdował się tu folwark i wójtostwo, w osadzie mieszkał także sukiennik. W 1775 roku folwark dzierżawił król Stanisław August Poniatowski, który założył tutaj zespół pałacowo-ogrodowy. Własnością kościoła osada pozostała do końca XVIII wieku, następnie została skonfiskowana przez rząd pruski. W 1864 roku Sielce zostały uwłaszczone. W II poł. XIX wieku duża część Sielc została przeznaczona pod tereny koszarowe, jednak pałac oraz park Sielecki były popularnym miejscem podmiejskich wypraw warszawiaków. Od 1891 roku docierała tu kolej wilanowska, zaś w 1916 roku Sielce weszły w granice Warszawy. Postępowała ich urbanizacja i uprzemysławianie. W 1922 roku na Sielce dotarł tramwaj. Miejsce to wykształciło też charakterystyczny dla siebie folklor – miejscowi nazywali Sielce „Dołem”, posiadali własny kodeks honorowy oraz zasady. Wiele z nich zapamiętano dzięki piosenkom i balladom Stanisława Grzesiuka. Wojna przyniosła Sielcom liczne zniszczenia. Szczególnie tragiczny był pod tym względem czas powstania warszawskiego. Zaraz po wojnie na Sielcach, przy ul. Chełmskiej, założono Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, rozpoczęto także planowanie w tym miejscu idealnych, socrealistycznych osiedli. Powstały wtedy Kolonie A i B. Wolną przestrzeń między zachowanymi budynkami zaczęto wypełniać socrealistycznym (miejscami stylizowanym na styl XVIII-wiecznego baroku) budownictwem mieszkalnym oraz budynkami użyteczności publicznej.
źródło tekstu: www.wikia.org
