Opracowanie trasy :
Długość trasy :
Do odwiedzenia :
Uwagi :
Wśród ulic Mirowa jedną z ciekawszych jest Elektoralna. To dawna droga narolna, oddzielająca włóki Starej Warszawy od gruntów książęcych. Do końca XVII wieku stanowiła ona granicę jurydyki Wielopole. Ok. roku 1720 ulicę uregulowano i nadano jej obecną nazwę nawiązującą do tytułu Augusta II, elektora saskiego. W połowie XVIII w. była ona już gęsto zabudowana. W I poł. XIX wieku miejsce drewnianych dworków zaczęły zajmować murowane obiekty. W tym czasie powstały m.in. gmach Banku Polskiego, kamienica Brzostowskiego czy najdłuższa przy ulicy kamienica Reschkego, licząca aż 29 osi. Nieco później, na miejscu dawnej Komory Celnej, powstały zabudowania Szpitala Św. Ducha. Wybudowany w latach 1859-1861 był w tym czasie najnowocześniejszą placówką w mieście. Wśród wielu działających przy ulicy zakładów wyróżniała się słynna fabryka wyrobów platerowanych Józefa Frageta. Licznie występowały też manufaktury powozów, których było w tym okresie na Elektoralnej aż 10. W dwudziestoleciu międzywojennym Elektoralna miała charakter handlowy. W 1944 r. zabudowa ulicy została całkowicie zniszczona. Po wojnie Elektoralna weszła w obręb dzielnicy Mirów i została zabudowana częściowo obiektami wolno stojącymi, m. in. wzniesiono tu pierwszą w Warszawie Szkołę Tysiąclecia (1960)
