Łosice
Dłoń przyszłym pokoleniom

Pierwsze wzmianki o Łosicach, miejscowości położonej na południowo-zachodnim krańcu historycznej dzielnicy Polski – Podlasiu, pochodzą z roku 1264. Natomiast udokumentowana historia miasta rozpoczyna się 10 maja 1505 roku. Tego dnia w Radomiu król Polski i wielki książę litewski Aleksander Jagiellończyk wydał przywilej, na mocy którego przeniósł miasto Łosice z prawa ruskiego i litewskiego na prawo magdeburskie.  Zaowocowało to nadaniem miastu regularnego rozplanowania, którego centrum stał się od tego momentu prostokątny rynek z wybiegającymi z niego ośmioma ulicami. W 1569 r. w wyniku unii lubelskiej Zygmunt II August przekazał Polsce prowincje litewskie, w tym Podlasie. Łosice weszły tym samym do Korony. Trudno jednak mówić, aby był to szczególnie dobry okres w historii miasta. Przyczynił się do tego zwłaszcza potop szwedzki, który doprowadził do kompletnego zniszczenia miasta. Dopiero w okresie stanisławowskim obserwujemy przyśpieszony rozwój miejscowości, który zaowocował na początku XIX wieku awansem Łosic do rangi miasta powiatowego. Niestety w wyniku represji popowstaniowych straciły one prawa miejskie i zostały zdegradowane do roli gminy. Krótko po wybuchu II wojny światowej 12 IX 1939 r. do miasta dotarły pierwsze oddziały niemieckie. Władze okupacyjne przystąpiły do tworzenia dla stanowiącej 70% mieszkańców miasta diaspory żydowskiej getta. Zlikwidowano je latem 1942 roku wywożąc wszystkich Żydów do Treblinki. Już po wojnie, w 1956 r., z części powiatów: bialskiego, siedleckiego i sokołowskiego utworzono powiat łosicki, co przyczyniło się do przyspieszenia rozwoju miasta. Powiat funkcjonował do 1975 roku. Jego reaktywacja nastąpiła 1 stycznia 1999 roku, tym razem w strukturach województwa mazowieckiego.