Gmina Jabłonna Lacka
Drogą pylistą, drogą polną…

Jabłonna Lacka – pierwsze wzmianki historyczne o miejscowości można znaleźć w dokumentach kościelnych z końca XIV wieku, kiedy to miała powstać tutaj parafia rzymskokatolicka. Jej kolatorem był niejaki Maciej Respond Jabłoński herbu Jasieńczyk z Tchórzewicy, podsędek ziemski i sędzia drohicki. W rękach Respondów-Jabłońskich miejscowość pozostawała do XVIII wieku, kiedy stała się własnością Krasnodębskich. Wiele dobrego dla Jabłonnej uczynił Ludwik Bieniecki h. Korab, fundator obecnego kościoła. W związku z tym, iż w pobliskim Krzemieniu funkcjonowała przeprawa przez Bug, przez miejscowość wiódł szlak handlowy z Korony na Litwę. Dzięki temu miejscowość była świadkiem m.in. przejazdu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego zmierzającego do Moskwy na wezwanie carycy Katarzyny, przemarszu wojsk gen. Suworowa idących stłumić Insurekcję Kościuszkowską czy zmierzających na podbój Rosji wojsk napoleońskich. Od 1864 r. Jabłonna Lacka jest siedzibą władz gminy.

Gródek – najstarsze ślady osadnictwa na tych terenach pochodzą jeszcze z okresu paleolitu. Natomiast już w połowie VI tysiąclecia p.n.e. istniała tutaj niewielka osada. W trakcie prowadzonych w latach 1952-1955 wykopalisk natrafiono na wiele znalezisk z okresu neolitu, kultury łużyckiej, pochówki z okresu rzymskiego oraz cmentarzysko. Do dziś możemy odnaleźć w Gródku pozostałości po wczesnośredniowiecznym grodzisku z XI i XIV w. – fragmenty wału obronnego, fosy oraz zarys okrągłej baszty. Gródek ze względu na swoje strategiczne położenie (w przeszłości wiódł tędy szlak handlowy z Korony na Litwę – do Grodna, Wilna, Rygi, Kurlandii, a także Moskwy) wielokrotnie przechodził z rąk do rąk. I tak około roku 981 Włodzimierz Wielki odebrał go Lachom. Następnie w 1018 r. Gródek zajął Bolesław Chrobry. Dwa wieki później osadę zdobyli Mongołowie wiedzeni przez Batu-chana na podbój Europy. Odbudowany, w XVI w. przeszedł w ręce wielkich książąt litewskich. Potem władali nim jeszcze Radziwiłłowie, którzy odsprzedali go Kościołowi. Po rozbiorach kolejnymi właścicielami Gródka byli: Załuscy, Chojeccy, Iżyccy, Godlewscy i Dzwonkowscy. W 1920 r. okoliczne dobra przejął Skarb Państwa, który w latach 30. XX wieku przekazuje je w dzierżawę wdowie po Józefie Piłsudskim – Aleksandrze. W 1969 r. uruchomiono w Gródku Ośrodek Wypoczynkowy, co uczyniło go znaną w całym kraju miejscowością letniskową.