Kłodzko
Małe jest piękne

Rynek to główny i najważniejszy plac miejski. To tutaj zbiegają się prowadzące do miasta drogi. Od zawsze był on  przestrzenią wymiany handlowej i miejscem zgromadzeń publicznych. Lokalizowano przy nim ratusz – siedzibę władz miejskich, najważniejsze budynki użyteczności publicznej oraz budynki ściśle związane z handlem, takie jak sukiennice, jatki, kramy i ławy chlebowe, a także miejską wagę. W jego pobliżu niemal zawsze znajdowała się główna świątynia miasta. Na rynku odbywały się najważniejsze uroczystości, sądzono przestępców, a przy pręgierzu wymierzano im kary. Nie inaczej jest i w Kłodzku.

Wybrane obiekty na trasie wycieczki:

Ratusz (PK 10) to najbardziej reprezentacyjna i okazała budowla w rynku. Budynek zdobi zegar podtrzymywany przez rzeźbę lwa z kłodzkiego herbu, herbu, który wskazuje na związki miasta z Czechami. Data wzniesienia pierwszego ratusza nie jest znana, przesłanki jednak wskazują na rok 1324 – czas wykupu wójtostwa. Nie znamy pierwotnego wyglądu ratusza, gdyż jak podają kroniki miejskie, spłonął już w 1366 r. W późniejszym okresie jeszcze dwa razy pożary doszczętnie niszczyły budynek. Ostatni raz stało się to 20 września 1886 r. Prace nad wzniesieniem nowego ratusza rozpoczęły się już rok po pożarze. Jedyną zachowaną częścią dawnego ratusza jest kwadratowa wieża z przełomu renesansu i baroku. Przez wieki ratusz był centralnym punktem miasta. To w nim urzędowały władze miejskie. Od 1906 r., przez pewien czas dwa jego pomieszczenia zajmowało nowo założone muzeum. Obecnie obok Urzędu Miasta, w budynku mieści się biblioteka i czytelnia.

Czarna Brama (PK 19) jest jedynym zachowanym fragmentem dawnych murów cmentarnych przy kościele Wniebowzięcia NMP. Ta piękna, późnobarokowa brama została postawiona w 1703 r. Na jej zwieńczeniu umieszczono figury trzech świętych: św. Franciszka Ksawerego trzymającego krzyż – symbol męki pańskiej, św. Ignacego Loyolę, założyciela jezuitów – trzymającego w swym ręku księgę reguły oraz propagatora kultu maryjnego św. Franciszka Borgiasza.

Kościół Wniebowzięcia NMP (PK 20). Ta przepiękna świątynia jest najstarszym zachowanym kościołem Kłodzka. Pierwsze wzmianki o budowie kościoła w tym miejscu pochodzą jeszcze z 1194 r. Przypuszczalnie był to wtedy jeszcze bardzo skromny, drewniany kościółek. Kamień węgielny pod obecną budowlę położyli w 1344 r. kłodzcy joannici. Jednak właściwa budowa kościoła rozpoczęła się dopiero po śmierci jego głównego fundatora – pierwszego arcybiskupa praskiego Arnosta z Pardubic. Umierając w 1364 r., zapisał on znaczne sumy pieniędzy na kontynuowanie budowy. Zmienne koleje losu, nieustanne wojny i pożary, jakie nawiedzały miasto sprawiły, że budowa kościoła stale się przedłużała. Ukończono ją dopiero w wieku XVI. W 1562 r. świątynię przejęli protestanci. Katolickie nabożeństwa powróciły do kościoła pod koniec XVI w. wraz ze sprowadzeniem do Kłodzka jezuitów. Po skasowaniu zakonu w 1776 r. kościół parafialny Wniebowzięcia NMP przez dłuższy okres pozostawiony był własnemu losowi. Dopiero w 1814 r. po restytucji zakonu świątynią na nowo zaopiekowali się jezuici, którzy pozostają w niej do dnia dzisiejszego.