Opracowanie trasy :
Długość trasy :
Do odwiedzenia :
Uwagi :
Najdawniejsza łęczycka osada istniała już w VI wieku. Był to zespół złożony z grodu, wczesnomiejskiej osady targowej i kościelnego ośrodka na terenie dzisiejszego Tumu. Osadę koło kolegiaty nazywano Starą Łęczycą. Nowe miasto lokacyjne wykształciło się w XIII wieku (prawa miejskie nadano w 1267 roku) na terytorium ówczesnej osady targowej, zlokalizowanej na zachodnim brzegu Bzury. W połowie XIV wieku król Kazimierz Wielki zbudował tutaj zamek królewski i otoczył miasto murami obronnymi. Wytyczono istniejącą do dzisiaj siatkę brukowanych ulic, wzniesiono kościół i klasztor Dominikanów pod wezwaniem św. Doroty i św. Stanisława, ratusz i prawdopodobnie kościół farny św. Andrzeja Apostoła, wówczas jeszcze drewniany. Wytyczono także dzielnicę żydowską, której osią była istniejąca do dzisiaj ulica Żydowska. Osada tworzona w XIII wieku przeistoczyła się w królewskie miasto. Do XVI wieku Łęczyca odgrywała znaczącą rolę w życiu politycznym Polski. Schyłek świetności przyniósł Łęczycy potop szwedzki, w czasie którego zniszczeniu uległy miasto i zamek. W wyniku pożarów, wojen i kryzysu gospodarczego Łęczyca, aż do rozbiorów, znalazła się w stagnacji typowej dla ówczesnych ośrodków miejskich w Polsce. Po drugim rozbiorze Polski w 1793 roku, kiedy na teren Łęczycy wkroczyli Prusacy, zmienił się charakter miasta. Zostało ono przekształcone przez okupanta w dobrze ufortyfikowaną twierdzę opartą na systemie bastionowym. W XIX wieku uregulowano chaotyczną zabudowę wzdłuż dawnych ulic i wytyczono nowe ciągi komunikacyjne obiegające „kazimierzowskie” miasto. Przełom XIX i XX stulecia pozostawił w wizerunku Łęczycy zabudowę mieszczańską. Wzrost liczby ludności i poprawa koniunktury gospodarczej spowodowały wznoszenie kamienic czynszowych, a kilkupiętrowy młyn parowy przy ulicy Kaliskiej wraz z jego monumentalnym kominem, symbolicznie wskazywał dalszy kierunek przemysłowego rozwoju Łęczycy, będąc zarazem najwyższym punktem w panoramie miasta do czasu odbudowy, w latach 60-tych XX wieku, górnych kondygnacji wieży zamkowej.
źródło tekstu: www.leczyca.info.pl
