Warszawa – Trakt Królewski
Spacer nie do końca historyczny

Pod nazwą Wilanowskiego Parku Kulturowego (WPK) kryje się rozległy teren (ponad 1450 ha), znajdujący się w granicach dwóch dzielnic – Wilanowa i Ursynowa. Ujęcie tego terenu w ramy parku kulturowego, czyli ustawowej formy ochrony zabytków, miało na celu ochronę zachowanych do naszych czasów elementów wielkoprzestrzennego założenia. Kształtowało się ono od momentu, gdy król Jan III Sobieski w 1677 r., za pośrednictwem swojego przyjaciela zakupuje wieś Milanów, gdzie na zastanych fundamentach buduje najpierw skromny dworek, a następnie reprezentacyjną barokową rezydencję. Atutem Wilanowa, docenianym przez kolejnych właścicieli, było jego położenie w dawnym starorzeczu Wisły. Krajobraz złożony był z rozlewisk, pól, polan i łąk, zaś od zachodu z wyżyny Skarpy Warszawskiej. Walory te zostały wykorzystane dla ekspozycji późniejszych rezydencji filialnych, takich jak Natolin, Roskosz oraz Gucin Gaj. Sercem założenia pozostawała niezmiennie rezydencja królewska, a w jej najbliższym otoczeniu, na przestrzeni kolejnych lat pojawiała się zabudowa związana z gospodarczym zapleczem majątku. Stąd też na południu znajdują się dawne budynki folwarczne, a na północy szczątkowo zachowany układ dawnej wsi Wilanów. Wszystkie te elementy wraz z ciągami komunikacyjnymi biegnącymi po historycznych traktach, rezerwatami przyrody i ciekami wodnymi stanowią niepowtarzalny krajobraz kulturowy Wilanowskiego Parku Kulturowego.