Warszawa
Między Hożą a Wspólną

Ulica Wspólna Pierwotnie była to polna droga, biegnącąa przez pola Kałęczyna między włókami Burkat na południu i tzw. Włóką Szeroką na północy (stąd późniejsza nazwa ulicy).Właściciele Włóki Szerokiej, misjonarze świętokrzyscy, zbudowali przy drodze folwark, a następnie cegielnię. W 1770 r. ulicę uregulowano i nadaną jej obecną nazwę. W 1781 roku przy ulicy założono cmentarz Świętokrzyski, pozostałością którego jest wzniesiona dwa lata później kaplica św. Barbary. Mniej więcej w tym samym czasie wybudowano niewielki browar. W 1858 r. Wspólna została poszerzona, a w kolejnych latach stanęło przy niej kilka murowanych domów. Na przełomie XIX i XX wieku ulicę dotknął boom budowlany, w efekcie którego ulica została w całości zabudowana 4-piętrowymi, stylowymi kamienicami. W 1944 r. znaczna część domów legła w gruzach. Większości z nich już nie odbudowano, stawiając na ich miejscu współczesne budynki, w tym okazały gmach Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

Ulica Hoża to dawna droga narolna. Nazwa ulicy, nadana w 1770 r., pochodzi od „hożych” (ładnych) ogrodów znajdujących się po obu jej stronach. Przez długi okres czasu zabudowa ulicy była głównie drewniana. Zmiana nastąpiła dopiero pod koniec XIX w. W latach 90. XIX wieku przy ulicy zaczęto bowiem wznosić w większości trzypiętrowe kamienice o eklektycznym wystroju fasad. Po odzyskaniu niepodległości przy ulicy wzniesiono Zakład Fizyki Doświadczalnej UW oraz wybudowany w stylu magistrackim Gmach Szkoły Budowlanej. Pojawiły się też nowe kamienice. Hoża stawała się wielkomiejską ulicą: działały przy niej dwa kina, liczne sklepy i cukiernie. Podobnie jak to było w przypadku ul. Wspólnej, także i tutaj zabudowa ulicy została zniszczona po upadku powstania warszawskiego. Krótko po wojnie rozebrano kilkadziesiąt wypalonych kamienic, w wielu przypadkach zniszczono przy tej okazji zachowany wystrój fasad, jednak mimo to Hoża zachowała wiele z klimatu eleganckiej, przedwojennej ulicy.

tekst na podstawie wikipedii