Warszawa
Praskie historie

Pierwsze wzmianki o Pradze pochodzą z 1432 roku, ale historia osadnictwa na prawym brzegu warszawskiej Wisły sięga początków dziejów ludzkości. Wszak to na Pradze odkryto najstarsze ludzkie ślady. Sama nazwa Praga prawdopodobnie pochodzi od słowa prażyć, które w tym przypadku oznacza wypalanie terenów dawnej puszczy pod zasiewy i osadnictwo. W XVI wieku prawy brzeg Wisły był już w pełni zasiedlony. Znajdowało się tu kilkanaście wsi będących własnością: książęcą (Bródno, Żerań), kościelną (Kamion, Grochów, Kawęczyn, Gocław), lub – jak Praga – rycersko-szlachecką (Białołęka, Tarchomin, Targowe, Golędzinów, Załęże, Zerzeń). W 1648 r. Praga uzyskała prawa miejskie, a u schyłku XVIII wieku została włączona do Warszawy. Podstawowym zajęciem zamieszkującej tu ludności było rolnictwo, ale trudniła się ona również hodowlą, młynarstwem, karczmarstwem, przewoźnictwem, rybactwem i bartnictwem.

Z kolei co do Starej Pragi, po terenach której prowadzi niniejsza trasa, to większa część jej zabudowy pochodzi z początku XX wieku oraz okresu międzywojennego i jest rzadkim w stolicy zespołem dobrze zachowanej przedwojennej substancji miejskiej. Osią dzielnicy i rejonu jest ulica Targowa, przy której znajduje się słynny Bazar Różyckiego (trasa nr 041).  Na Starej Pradze mieści się również neogotycki kościół św. Michała i św. Floriana (jeden z punktów na trasie), Dworzec Wileński oraz cerkiew św. Równej Apostołom Marii Magdaleny.  Stara Praga, z powodu niewielkich zniszczeń wojennych pełniła tuż po wojnie funkcje administracyjne, niestety na skutek późniejszych zaniedbań stała się tzw. złą dzielnicą.  Z drugiej jednak strony zachował się tu częściowo folklor warszawski o czym przypomina m.in. pomnik Praskiej Kapeli Podwórkowej (inny z punktów na Waszej trasie) oraz przykłady dawnej religijności miejskiej, reprezentowane przez zachowane do dzisiaj ponad 200 kapliczek podwórkowych i świątków (trasa nr 101). Obecnie czasy, gdy Pragę należało obchodzić szerokim łukiem powoli odchodzą do lamusa. Stara Praga ostatnio staje się miejscem coraz bardziej popularnym, wręcz modnym. W starych praskich kamienicach oraz opuszczonych murach fabryk powstają galerie, centra sztuki, a także pracownie autorskie. Jest też znacznie spokojniej, chociaż w niektóre podwórka, zwłaszcza po zmroku, lepiej nie zaglądać.

 Na podstawie: https://przegladpraski.pl/historia-warszawskiej-pragi/ oraz Wikipedii